2012 Dziady – Adam Mickiewicz
Dziady nazywane są dramatem amorficznym, co oznacza brak strukturalnej jednorodności. Poszczególne części dzieła charakteryzuje odmienna tematyka
• II – jest dramatem społecznym,
• IV – dramatem miłosnym,
• III – dramatem narodowo-rewolucyjnym
Część III powstała w 1832 roku i nazywana jest Dziadami drezdeńskimi. Części II i IV Mickiewicz napisał w latach 1823 – 24 i nazywane one są Dziadami wileńsko-kowieńskimi. Wszystkie części łączy wątek staropolskiego obrzędu dziadów oraz postać głównego bohatera, który w poszczególnych częściach zmienia swe imiona (Upiór – Gustaw – Konrad). Zewnętrznym symbolem odchodzenia od klasycznej budowy dramatu jest zagadkowa numeracja poszczególnych części dzieła. Wskazywała ona, iż dzieło jest pozornie nieukończone.
STAWIANIE PYTAŃ
Dziady cz. III to wielki romantyczny dramat narodowy. Dramat narodowy, historyczny, patriotyczny, ale też dramat poszczególnego człowieka wplątanego w bieg historii. W naszej realizacji staraliśmy się, jak tylko było to możliwe, oderwać się od konkretnych realiów historycznych XIX wieku na rzecz podkreślenia uniwersalizmu dzieła Adama Mickiewicza. Stąd tak mało historycznych odniesień do historycznych faktów i postaci, które są obecne w tekście oryginalnym. Staraliśmy się wejść w głębię mickiewiczowskiego tekstu, aby wydobyć z niego przesłanie walki dobra ze złem, prawdy z kłamstwem, pokory z pychą – czyli tego, co tak naprawdę dzieje się we wnętrzu każdego człowieka. Stąd „Dziady” w realizacji „Sceny98” są próbą odpowiedzi na pytania jakie zadaje sobie każdy z nas: Jak daleko może sięgać wolność jednostki? – widać to w postawie Konrada. Jak daleko można pójść na kompromis?- pokazuje to postać Lokaja i część uczestników Salonu Warszawskiego. Jak bardzo może deprawować władza? – widzimy to w postawie Senatora. Jak silna musi być wiara, aby pokonać zło? – obserwujemy to w scenie egzorcyzmu Ks. Piotra. I wreszcie, jak z godnością znosić ciężkie koleje losu? – co pokazuje końcowa scena zesłania. Mam nadzieję, że nasza realizacja pozwoli widzowi, nie tyle na te pytanie znaleźć odpowiedź, co podjąć kolejną próbę duchowych, intelektualnych poszukiwań.
Tomasz Bujakowski
Premiere: 24 March 2012, St Joseph’s Hall, Maylands
Cast:
KONRAD: Grzegorz Niedźwiadek
ANIOŁ STRÓŻ: Klaudia Sosin
DUCHY NOCNE i DIABŁY: Alex Sosin, Bertrand Kusiak
BELZEBUB: Marcin Bury
STRAŻNIK: Tomasz Statkiewicz
KSIĄDZ PIOTR: Piotr Kukliński
SENATOR: Michał Górecki
DOKTOR: Dariusz Celiński
LOKAJ: Robert Panasiewicz
PELIKAN: Wiesław Wójtowicz
PANI ROLLISON: Ania Niedźwiadek
KMITOWA: Justyna Skóra
DAMY W SALONIE WARSZAWSKIM: Laura Dondziło, Konstancja Kusiak, Monika Sosin, Joanna Bukara
WIĘŹNIOWIE/PANOWIE W SALONIE WARSZAWSKIM: Maciej Maciołek, Marek Maciołek, Robert Panasiewicz, Józef Szczepaniak
KSIĘŻNA: Klaudia Sosin
STAROSTA: Tomasz Statkiewicz
GUBERNATOR: Wojciech Bernaciak
GUBERNATOROWA: Monika Rosiewicz
ŻOŁNIERZ: Adam Kukliński
GUŚLARZ: Stanisław Tomasiak
KOBIETA: Laura Dondziło
MODLĄCE SIĘ KOBIETY: Joanna Bukara, Aldona Czubacka, Klaudia Czubacka
PLAKAT: Anna Myśliwska
STROJE: Danuta Rosiewicz, Krystyna Łyszkowicz
ADAPTACJA TEKSTU, REKWIZYTY, SCENOGRAFIA: Tomasz Bujakowski
POMOC AKTORSKA: Ania Niedźwiadek
REŻYSERIA: Tomasz Bujakowski , Maria Kuźmicka